Prawdziwa sztuka żyje
Tradycja „żywych obrazów” sięga końca XVIII wieku. Ich istota polegała na wyborze tematu i stworzeniu „stop-klatki”, czyli scenki patriotycznej, rodzajowej, mitologicznej lub religijnej, która trwała tak długo, jak długo udało się stać jej twórcom w bezruchu i ciszy. Żywe obrazy traktowano jako zabawę salonową, urozmaicenie balów i przyjęć. W XIX wieku trafiły na deski teatrów, uświetniały parady i festyny, krzepiły serca podczas uroczystości patriotycznych. Do tworzenia „żywych obrazów” wykorzystywano zarówno dzieła malarskie jak i sceny z literatury pięknej.
Czytaj dalej „#Laboratoria Przyszłości maj 2023”